چندی پیش، رئیس اداره منابع طبیعی نیریز در پاسخ به مطالبه یکی از شهروندان در ستون نایِ شهر پایگاه خبری نای ذی نیوز درباره علت عدم لایروبی گوراب اصلی شهر نی ریز در محدوده ابتدایی پلنگان(سیل بند) ، اینگونه پاسخ داد: «اینکار نیازمند تامین اعتبار است!! (شما بخوانید بودجه نداریم )؛ هرکس مایل است با اخذ مجوز و هزینه شخصی، گلولای و رسوبات گوراب را بردارد!» البته منظور ایشان این بود که احتمالا اگر رسوبات کف گوراب کاربردکشاورزی ،باغداری و یا صنعتی دارند،کسانیکه به این خاک نیاز دارند میتوانند در این خصوص اقدام نمایند.
پاسخی که در باطن، تصویری تلخ از وضعیت مدیریت منابع آب و عدم توجه کافی و لازم به سرمایههای طبیعی را آشکار میکند.
در همین زمان، گروهی دیگر در همین شهرستان به دنبال طرحی هستند تا با احداث بند خاکی و اجرای خط لولهای نزدیک به بیست کیلومتر، آب را از روستای اسلامآباد به شهر نیریز منتقل کنند؛ طرحی که هر چند از سر دلسوزی و قابل تقدیر است اما پرهزینه و با ابهامات فراوان. نه حجم دقیق آبی که قرار است منتقل شود مشخص است، نه معلوم شده که بجز احداث یک بند خاکی آنهم صرفا جهت آبخیزداری ،اساساً مجوزی از مراجع ذیصلاح برای پروژه انتقال آب احتمالی به شهر نی ریز، صادر شده یا خواهد شد؟

این دو رویکرد متناقض، نمادی روشن از فاصله میان مدیریت واقعی منابع و نمایش طرحهای پر زرقوبرق روی کاغذ است . در یکسو، آبی نقد و دمدست داریم که پس از هر بارش نسبتا شدید، در گورابها جمع میشود و میتواند به تغذیه سفرههای زیرزمینی و احیای قناتها و چاهها کمک کند؛ اما بهدلیل بیتوجهی و نبود بودجه، همان آب حیاتی از مسیر رودخانهها به هدر میرود و در دل دشتها ناپدید میشود در حالی که با اندک هزینه برای لایروبی و برداشت رسوبات گوراب میتوان این مشکل را مرتفع نمود . در سوی دیگر، وعده انتقال آبی نسیه و نامعلوم داده میشود که تحقق آن بنا به روایتی ،در صورت صدور مجوزات لازم ، احتمالا بیش از پانصد میلیارد تومان هزینه دربرخواهد داشت!
سؤال ساده اما اساسی این است:
اگر توان و اراده برای انجام یک لایروبی و رسوب برداری ساده گورابی کوچک در ابتدای سیلبند وجود ندارد و هیچکس ائم از دولت و مردم برای این کار پیش قدم نمیشود ، چگونه میتوان باور کرد که قادریم پروژهای چندصد میلیاردی را به سرانجام برسانیم؟
با نزدیک شدن فصل بارندگی، انتظار میرود معتمدین ،مسئولان، دلسوزان و متولیان منابع طبیعی، پیش از آنکه بار دیگر شاهد هدر رفتن آب سیلابها باشیم، هرچه سریعتر فکری اساسی برای لایروبی و رسوب برداری گورابها و مسیرهای آبی منطقه کنند تا حداقل آب نقد حاصل از سیلابها از دستمان نرود.